Het boek Atheologie van Michel Onfray is een grote aanmoediging om Nietzsche te gaan lezen. Onfray laat hierin zien om wat voor een manieren religie de werkelijkheid verdraaid en tegenstanders (Nietzsche) zwart maakt. In een interview heeft Onfray eens gezegd dat als hij moest kiezen tussen het joods-christelijke Israel en het islamitische Palestina, dan koos hij voor het atheïsme.

Dit punt staat veel uitvoeriger beschreven in Atheologie. Historisch gezien roepen beide partijen al 20 eeuwen op tot misdaden. Het is dan ook niet erg zinvol om te kiezen tussen beide partijen. Het feit dat je in een conflict niet per se hoeft te kiezen is veel vaker toepasbaar. Bijvoorbeeld de oorlog tussen Oekraïne en Rusland. Eerst werd Oekraïne vanuit Europa geboycot vanwege de kwestie Joelia Tymosjenko. Nadat Rusland de Krim annexeerde werd Rusland plotseling geboycot. Objectief gezien is dit gewoon een ruzie tussen twee dictaturen. Er hoeft helemaal niet gekozen te worden. Hetzelfde geld voor de Syrische burgeroorlog. Eerst werd er gekozen voor de opstandelingen, omdat Bashar al-Assad een vervelende dictator is. Tegenwoordig strijden we samen met Iran tegen de terroristen.

Eigenlijk laat deze tegenstelling nog iets anders zien. Het zit heel diep in ons om alles op te delen in goed en kwaad. Plato beschreef de ideale mens. Er is een leuke anekdote van Diogenes die met een lantaarn door de straten van Athene loopt op zoek naar de ideale mens. De filosofische stroming van Diogenes was het cynisme. Cynisme heeft nu een negatieve bijsmaak gekregen, maar hier zijn eeuwen van zwartmakerij voor nodig geweest. Nietzsche laat ook iemand met een lantaarn zoeken, maar ditmaal wordt god gezocht. Wellicht overbodig om te vermelden, maar beide keren levert de zoektocht niets op.

Onfray gaat daar op een ander moment wel in op de goed en kwaad tweedeling in. Hij stelt namelijk dat hoe wij naar ons lichaam kijken is gekenmerkt door eeuwen van religie. Het toestaan van abortus en euthanasie zijn dan kleine stapjes om daar vanaf te komen. Om een soort extreem voorbeeld te geven, zelfs de Islamitische Staat heeft goede kanten. Het is een soort laatste stuiptrekking van een volledig achterhaalde ideologie, waardoor niemand meer kan zeggen: "Ik wist het niet".